Dit mag niet het nieuwe normaal!

Dit mág niet het nieuwe normaal zijn!

Cees had in eerste instantie begrip voor de bezoekersstop waardoor hij niet naar zijn vrouw Mas kon, die Lewy Body Dementie heeft.

Totdat Mas buikklachten kreeg. “Dit heeft ze eerder gehad en dan sprong ik met mijn dochter bij om te helpen met eten en drinken. Ik weet: de verzorgenden doen hun best, maar bij Mas heb je daar echt geduld bij nodig. En misschien was het wel heimwee.

Mijn verzoek om naar haar toe te mogen, werd afgewezen. Dat mag alleen in de terminale fase, werd gezegd. Moesten we daar dan op wachten?? Ook na de versoepeling mocht ik maar één keer per week 45 minuten langs, en haar niet zelf drinken geven.”

In 10 dagen was Mas 6 kilo afgevallen. Ze was uitgedroogd. Pas sinds dit weekend mag Cees onder voorwaarden bij haar. “Heel de dag was ik bezig om toch wat vocht binnen te krijgen. Het is oppassen met verslikken. Hadden ze me maar eerder binnen gelaten, maar het mocht niet van RIVM.”

Inmiddels ligt Mas in de palliatieve fase…

Het hartverscheurende verhaal van Cees en Mas staat niet op zich. Daarom pleiten wij al sinds het begin van de coronacrisis voor meer maatwerk in verpleeghuizen. Voor Mas, een oud-verpleegkundige, is het nu waarschijnlijk te laat.

Bron: Alzheimer Nederland – 5  Juni 2020.